Παρόλο που η αμυγδαλιά δεν αποτελεί αποκλειστικό «προνόμιο» του μεσογειακού χώρου, το πιο κοινό της είδος είναι αυτό που φύεται στην ευρύτερη παραμεσογειακή ζώνη. Γι’ αυτό και ο καρπός της ήταν δημοφιλής από την αρχαιότητα και τους γνωστούς μας σήμερα πολιτισμούς
της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής (Χετταίους, Έλληνες, Αιγύπτιους, Ρωμαίους κ.ά.). Σήμερα το αμύγδαλο συνεχίζει να κατέχει κυρίαρχη θέση στη μαγειρική και στη ζαχαροπλαστική μας και να μας ευεργετεί με τις θρεπτικές του ιδιότητες. Γιατί αποτελεί πολύ καλή πηγή βιταμίνης Ε, φυτικών ινών, πρωτεΐνης, μονοακόρεστων λιπαρών οξέων και πληθώρας πολύτιμων για τον οργανισμό μετάλλων (καλίου, φωσφόρου, μαγνησίου, ασβεστίου, σιδήρου, σεληνίου, ψευδάργυρου, χαλκού). Περιέχει μάλιστα και δύο θρεπτικές ουσίες ζωτικής σημασίας για τον εγκέφαλο, τη ριβοφλαβίνη και τη L-καρνιτίνη.
Όλα τα παραπάνω δεν αποδεικνύονται ευεργετικά μόνο για την εγκεφαλική μας λειτουργία, αλλά και για μια σειρά άλλες λειτουργίες του οργανισμού: Τα αντιοξειδωτικά συστατικά του αμυγδάλου συμβάλλουν στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας συστήματος, ενώ τα διάφορα επιμέρους στοιχεία του προστατεύουν από εντερικές δυσλειτουργίες, καρδιαγγειακές παθήσεις και εκφυλιστικές ασθένειες. Διάσημη είναι εξάλλου η βοήθειά του για τα σωστά επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα και για την υγεία των οστών και των δοντιών μας.
